-
1 zanurzyć się
сов.погрузи́ться; окуну́тьсяzanurzyć się się w czymś — погрузи́ться во что́-л.
zanurzyć się się po szyję w wodzie — погрузи́ться (окуну́ться) по ше́ю в во́ду
Syn: -
2 zanurzyć\ się
сов. погрузиться; окунуться;\zanurzyć\ się się w czymś noi-рузиться во что-л.;\zanurzyć\ się się po szyję w wodzie погрузиться (окунуться) по шею в воду
+ pogrążyć się -
3 pogrążyć się
-
4 pogrążyć\ się
сов. погрузиться;\pogrążyć\ się się w czymś погрузиться во что-л.+zanurzyć się, zagłębić się
-
5 zanurz|yć
pf — zanurz|ać impf Ⅰ vt (włożyć) to plunge [dłoń]; (zamoczyć) to dip [palce, stopy] (w czymś into sth); (umieścić pod wodą) to immerse [przedmiot, pojemnik, rękę]- zanurzyć rękę w wodzie/sianie/torbie to plunge one’s hand into the water/hay/bag- zanurzyć wiosło w wodzie to dig one’s oar into the waterⅡ zanurzyć się — zanurzać się (zagłębić się) [wieloryb, łódź podwodna] to submerge- zanurzyć się w wodzie [osoba] to go into water- zanurzyć się po pas/szyję w jeziorze to go waist/neck deep into a lake- zanurzyć się w gęstwinie to plunge into the thicket- zanurzyć się w książce/obcej kulturze przen. to immerse oneself in a book/a foreign cultureThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zanurz|yć
-
6 zagłęb|ić
pf — zagłęb|iać impf Ⅰ vt to plunge [dłoń]; to sink [zęby]- zagłębić rękę w wodzie/kieszeni to plunge one’s hands into the water/a pocket- zagłębić w czymś zęby to sink one’s teeth into sth- zagłębić wiosło w wodzie to dig one’s oar into the waterⅡ zagłębić się — zagłębiać się 1. (zanurzyć się) zagłębić się w coś a. w czymś [ostrze, wiertło] to sink into sth- zagłębić się w fotelu to sink into an armchair- zagłębił się w zimnej wodzie he went into the cold water2. (zająć się) [osoba] to bury oneself- zagłębić się w pracy to bury oneself in one’s work- zagłębiać się w szczegóły to go into detail- bez zagłębiania się w szczegóły without going into detail3. (wejść) zagłębić się w las/pustynię to go deep into the forest/desertThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zagłęb|ić
-
7 tauchen
-
8 utop|ić
pf Ⅰ vt 1. (pozbawić życia) to drown- utopić mysz to drown a mouse ⇒ topić2. (zanurzyć w wodzie) to sink- utopić ładunek na dnie morza to sink the (ship’s) cargo ⇒ topić3. (zagłębić) to bury- utopić twarz w poduszce to bury one’s face in a pillow ⇒ topić4. książk. (wbić ostrze) to plunge- utopić nóż/sztylet w czyjejś piersi to plunge a knife/dagger in(to) sb’s breast ⇒ topićⅡ utopić się to drown- utopić się w bagnach/morzu to drown in the swamp/sea ⇒ topić się■ utopić pieniądze/fortunę w czymś to sink money/a fortune in(to) sth- utopić kłopoty/smutki/troski (w winie/wódce) to drown one’s problems/sorrows/worries (in wine/liquor)- utopić w czymś/kimś oczy a. spojrzenie a. wzrok to fix one’s eyes on sth/sb, to stare at sth/sb- utopiłby ją a. rad by ją utopić w łyżce wody ≈ he wouldn’t spit on her if she were on fireThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utop|ić
-
9 zanurzać
impf ⇒ zanurzyć* * *(-am, -asz); perf; -yć; vtto dip, to immerse* * *ipf.immerse, dip, submerge, douse.ipf.1. (= pogrążać się) sink, immerse o.s. ( w czymś in sth) plunge, dip.2. (= być zanurzanym) dive, be submerged.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zanurzać
См. также в других словарях:
unurzać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zanurzyć, pogrążyć się w brudzącej, zanieczyszczającej, barwiącej substancji; ubrudzić się, powalać się czymś, uszargać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Unurzać się w błocie, ściekach.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zanurzać — ndk I, zanurzaćam, zanurzaćasz, zanurzaćają, zanurzaćaj, zanurzaćał, zanurzaćany zanurzyć dk VIb, zanurzaćrzę, zanurzaćrzysz, zanurzaćnurz, zanurzaćrzył, zanurzaćrzony «zagłębiać, pogrążać coś w czymś ciekłym, sypkim, miękkim; wkładać coś w głąb … Słownik języka polskiego
zagłębić — dk VIa, zagłębićbię, zagłębićbisz, zagłębićgłęb, zagłębićbił, zagłębićbiony zagłębiać ndk I, zagłębićam, zagłębićasz, zagłębićają, zagłębićaj, zagłębićał, zagłębićany «zanurzyć coś głęboko, zapuścić w głąb czegoś, umieścić w głębi, we wnętrzu… … Słownik języka polskiego
dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
dawać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… … Słownik języka polskiego
woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… … Słownik języka polskiego
utonąć — dk Vb, utonąćnę, utonąćniesz, utoń, utonąćnął, utonąćnęła, utonąćnęli, utonąćnąwszy 1. «stracić życie wskutek pogrążenia się w wodzie, pogrążyć się w wodzie, pójść na dno» Chłopiec utonął w rzece. Rzucony kamień utonął w wodzie. ◊ książk. Coś… … Słownik języka polskiego
zatopić — dk VIa, zatopićpię, zatopićpisz, zatopićtop, zatopićpił, zatopićpiony zatapiać ndk I, zatopićam, zatopićasz, zatopićają, zatopićaj, zatopićał, zatopićany 1. «zanurzyć całkowicie, pogrążyć coś lub kogoś w wodzie (rzadziej w innej cieczy, w błocie … Słownik języka polskiego
unurzać — dk I, unurzaćam, unurzaćasz, unurzaćają, unurzaćaj, unurzaćał, unurzaćany «pogrążyć, zanurzyć w czymś, zwykle w czymś brudnym, zanieczyszczającym; ubrudzić, powalać czymś» Unurzać spodnie w kałuży. przen. Ręce unurzane we krwi. unurzać się strona … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
